Kongson
Van de kust de bergen weer in, het laatste stuk langs de zee is rommelig, veel prikkeldraad en de militairen nemen nog steeds toe. We moeten een water over met een trekpont, erg grappig, Han moet zelf helpen trekken. Dan komen de klimmen opnieuw en het gaat prima, we hebben zoveel kracht. De Koreanen hebben het steeds over "Health Food" en we geloven erin. Als we het vergelijken met vorig jaar in Laos waar we zoveel slecht voedsel hebben gegeten en in Cambodja waar we dagen op oud stokbrood hebben geleefd, dan zijn we nu super krachtig van het verse Koreaanse voedsel. We knippen en plakken met de route vanwege de tijd en de zware klimmen. In Inje stoppen we bij een goed hotel met internet en we kunnen onze website uploaden en de e-mails lezen.
Inje
De dag begint met een vervelende pech, de achterband van de fiets van Han is op twee plaatsen stuk. Dat is gisteren gebeurd toen hij op een zeer druk stuk weg door een autobus van de weg gedrukt is en op de scherpe rand van het asfalt stuiterde. Het was daar zo smal, er waren veel wegwerkzaamheden en het verkeer raasde langs onze fietsen, we deden niet anders dan in onze spiegels kijken en van de weg af duiken. Het zijn vervelende gaten in de band en we krijgen ze niet helemaal dicht, zelfs niet met dubbele plakkers. We hebben reservebanden bij ons, maar de ventielen zijn net iets te dik voor de Santosvelg van Han, echt vreselijk balen. Maar in een klein dorp vinden we een plaatselijke smid en die boort binnen twee tellen even het gat in de velg groter en de nieuwe binnenband past, het is een hele zorg minder, want de "Keizersrit"gaat over 20 kilometer beginnen.
Overal zijn kazernes en militairen, maar we hebben zo onze twijfels over de kracht van dit leger, het ziet er allemaal nogal krakkemikkig uit en wat moeten ze beginnen tegen een aanval van Japan of Noord Korea, de Noord Koreanen hebben de boel vast wel voor elkaar zoals dat gaat in communistische landen. Als er echt wat gaat gebeuren zijn ze hier toch afhankelijk van China of Amerika. Zoals wij het nu kunnen waarnemen is hier niemand bezig met wat voor dreiging dan ook, het gaat hier, net als in al die andere landen waren we reizen, men is gewoon bezig met het dagelijks brood. En met honkbal tot grote vreugde van Han, honkbal is volkssport nummer één, ze zijn nog kampioen geworden op de laatste spelen in China. En mochten we in Nederland denken dat "onze" Guus Hiddink hier beroemd is, nou 90% van de Koreanen kent hem niet, het gaat hier niet over voetbal in Korea.
Ergens in een dorp
Met de wind in de haren en onze klamme shirts die klapperen tegen onze natte lijven, dalen we nog een keer heel lang af, het is heerlijk fietsen in Korea.
We stoppen in een dorpje om te overnachten, er is een motel met een gezellige Koreaanse mevrouw, ze is verbaasd over al onze tassen. Ze heeft sobere kamers, maar altijd nog chique bij vorig jaar vergeleken, we kunnen hier gewoon warm douchen of in bad. Onderweg worden we regelmatig volgestopt met warme gekookte maïskolven, eigenlijk vinden we ze niet lekker, maar de glimlach waarmee ze worden aangeboden doet wonderen en altijd gaat daarna de duim omhoog, fijne mensen die Koreanen. Bij het motel scoren we meteen een maekju (Koreaans biertje) en we laten het bier in onze benen zakken en na het douchen mogen onze tintelende benen zich even uitstrekken op het roze kanten beddengoed in het zachtgroene ledikant met de ingebouwde kitscherige spiegels, de ingebouwde lampjes met de glazen pegels hebben geen peertjes meer. De kop van de "Keizersrit" is eraf.
Het dorp bestaat uit twee Love motels, wat huizen en winkels, in het restaurant van het motel eten we Kimchi jjigae, Kimchi stoofpot, heel erg pittig, de plaatselijke politie zit hier ook te eten. Het is weer een nieuw gerecht, we krijgen er ook nog een bakje rauwe inktvis bij. Bij de dorpswinkel slaan we de nodige biscuit in voor het ontbijt van morgen, want volgens het routeboekje is er morgen onderweg niet veel meer te koop.
De "Keizersrit"
De dag begint met een stralende zon die de laatste mistflarden tussen de donkergroene bergentoppen verdampt. We krijgen van de motelmevrouw verse tomaten mee uit eigen tuin en daarna zwaait ze ons nog lang uit. Donkerpaarse phloxen en kleine zachtgele teunisbloemen staan te stralen in het vroege ochtendlicht, ze hebben de dauw van de koele nacht nog op hun bloemblaadjes. Het is 7.00 uur in de ochtend en het is 17 graden, dit wordt een stralende dag, 10 klimmen staan er voor vandaag op het programma. Het is zondag en het is stil hier tussen de bergen, we komen niemand tegen. De dunne witte stammen van de hoge berken worden door de zon extra opgelicht. Wat verderop bloeit gele coreopsis, daarachter staat gele valeriaan (de valeriana Golden Gold Foliage) nog nooit heb ik die in het echt gezien en daar tussenin pronkt hoog de donkerrode engelwortel (angelica gigas) één van onze favoriete tuinplanten. Logisch dat hier veel bijenkassen staan, een paradijs voor bijen maar ook voor ons. Na ongeveer 11 kilometer staan we op een berg en kijken dromend neer op een doodstil dal waar we alleen een rivier horen ruisen.
Na de 3e klim zijn we op de Peace Dam, het is een stuwdam. Er hangt een grote bel, de World Peace Bel en aan een wand hangen foto's van Nobelprijswinnaars die hun hand reiken, we geven onze hand aan Kun, Dae-Jung en Han, Seung-Soo, allebei Koreanen.
Kun, Dae-Jung 1929: Peache is love
Hij was de vijftiende president van de Replubliek Korea, hij stopte met de gewoontes van vorige regeringen zoals autoriteit en nazi-geplande economie, koude oorlog en deed pogingen om een democratie en markteconomie te vestigen. Hij won de nobelprijs voor verbeterde mensenrechten en het verbeteren van betrekkingen tussen Noord- en Zuid Korea in 2000.
Han, Seung-Soo 1936: World is a flower
In zijn hoedanigheid als president van de 56 ste vergadering van de Verenigde Naties won hij in 2001 samen met Koffie Anan de nobelprijs.
Bij het restaurant ligt een prachtige oosters aangelegde tuin met bonsaibomen, hoge paarse thalictrum, paarse lythrum en een sobere vijver met een prachtig groot wit beeld dat een lange schaduw werpt in het water. We krijgen ijs aangeboden van een groep Koreanen die hier vakantie aan het vieren zijn en we hebben natuurlijk weer de nodige fotosessies. De thalictrum wordt druk bezocht door bijen van wel 4 centimeter, de fragiele stengels van de thalictrum beginnen te wiegen onder het gewicht van de dikke bijen. Daarna moeten we wel heel stevig klimmen en na 52 kilometer zit het erop en mogen we lang afdalen richting Hwacheon waar we daarna klimmend en dalend op 72 kilometer aankomen. De "Keizersrit" verdient een kroon.
Na het eten worden we hier in Hwacheon uitgenodigd om volgende week mee te doen aan een festival, maar helaas vliegen we dan vanuit Seoul terug naar Nederland. Het eten is weer voortreffelijk Sangyeopsal, gebarbecuede bacon, inktvis en de bijgerechten.
Cheongpyeong meer
Om 6.30 uur zitten we op de fiets, het gaat zeer warm worden vandaag en we hopen de meeste kilometers in de ochtend te fietsen, maar dat gaat niet helemaal lukken. We klimmen en dalen bijna de hele 90 kilometer en de temperatuur loopt op tot een dikke 40 graden en dat is zweten. We vertrouwen iets teveel op het routeboekje en die beschrijving klopt niet wat accommodatie betreft. De accommodatie ligt aan de overkant van het meer waar wij niet kunnen komen. Op de valreep vinden we een vreemde toren en daarop staat pension en als we poolshoogte gaan nemen blijkt daar achter de toren een heel complex aan appartementen te liggen. Ze hebben nog een plek voor ons boven op de berg, we kijken uit over het Cheongpyeong meer waarop veel activiteit is, veel watersport. We boeken meteen voor twee nachten, van hieruit is het nog 80 kilometer fietsen naar Seoul, we gaan morgen een dag uitrusten, dit is een idyllisch plekje.
Het kost wat moeite om dit plekje te bemachtigen, ze spreken hier alleen Koreaans en via de telefoon met een vriend van de familie, die gebrekkig Engels spreekt, doen we zaken, we onderhandelen over de prijs. We douchen en gaan even een uurtje plat en dan wordt er op de deur geklopt. Het is de zoon van de eigenaar van het appartementen complex, hij heeft de telefoon bij zich en via zijn vriend wordt ons duidelijk gemaakt dat er voor eten voor ons wordt gezorgd, we kunnen kiezen tussen kip of vis. We kiezen voor kip en een uur later komt er een tas vol spullen. We krijgen wit brood voor het ontbijt van morgen, verse melk, een grote bak vol gebakken kip, een fles Soju, redbull voor nieuwe kracht, cola, zuur voor bij de kip, saus voor bij de kip, fruit en nog veel meer. We zijn compleet overdonderd en als we willen betalen wordt het weggewuifd. We drinken gretig van de Soju en eten lekker van de grote bak kip en we worden teut en rozig, de vermoeidheid van die lange hete klimdag en van de afgelopen zware klimdagen zit nog in onze benen. Nog een keer komt de zoon terug, hij was de jam voor op het brood vergeten, als ik hem spontaan met een dikke zoen bedank kleurt hij en snelt lachend weg. Dit zijn van die momenten die je gelukkig niet via een routeboekje kunt regelen, dit zijn de momenten waarvoor wij reizen in voor ons onbekende oorden. De Koreanen hebben ook ons hart gestolen, zoals zoveel mensen uit andere culturen. We vinden in een voortas van Han nog een fles met 1,6 liter bier en die moet er ook maar aan geloven, morgen geen klimmen, sterker nog, morgen fietsen we voor het eerst sinds we in Korea zijn helemaal niet, we blijven op ons eigen balkon uitkijken over het Cheongpyeong meer, alleen die naam al.
Deze laatste stop voor Seoul hebben we gelukkig nog weer even het echte reisgevoel van vorig jaar en vergeten we het routeboekje, het is voor de klimmen en de tussenwegen heel handzaam, maar de zekerheid van de route bezorgde ons soms ook onrust, het ontnam ons onze vrijheid van reizen zonder grenzen.
Cheongpyeong meer
Onze rustdag aan het Cheongpyeong meer eindigt met een barbecue. De zoon van de eigenaar blijkt de neef te zijn, een student uit Seoul die hier vakantiewerk doet bij zijn oom. Hij spreekt alleen Koreaans en hij heeft een briefje bij zich waarop in het Engels staat dat hij voor twee hongerige fietsers een barbecue organiseert, maar dat hij vanwege zijn taal niet met ons kan communiceren. Hij regelt van alles, een barbecue, vlees, sausen, kimchi natuurlijk en Soju en hij heeft zichzelf ook uitgenodigd, hij heeft voor zichzelf ook stokjes meegenomen. We communiceren met tekeningen en met enkele woorden uit de Lonely Planet en met het Koreaans dat Han ondertussen al leest en spreekt en dat lukt nog aardig, het is knotsgezellig. Hij leert ons professioneel met stokjes eten en Soju drinken. De regen komt ondertussen met bakken uit de hemel, maar ons terras is overdekt.
Seoul
Na een dag rustig fietsen zijn we terug in Seoul, het routeboekje leidt ons terug naar het hotel van de start, maar daar boeken we niet bij, dat vinden we veel te duur voor te weinig ruimte en service. We boeken een kilometer verder een hotel voor de helft van de prijs en dat hotel heeft een grote kamer met twee computers en natuurlijk weer een jacuzzi en het zit downtown Insadong, hartje Seoul, in een knotsgezellige wijk. De straat is vol bedrijvigheid, rijdende eetstalletjes, straathandel, mensen die gewoon lekker flaneren en zwervers zoals natuurlijk in iedere stad en helaas ook zwaar verminkte mensen die bedelend rondkruipen. Dit is ook Seoul. We drinken een biertje en eten wat bij Hof en Bar, we zitten tussen de honderden Koreanen. Een beeldschone Koreaanse Candy Dulfer in een mooie zilveren jurk met een lichtblauwe bolero, speelt karaoke saxofoon en de kroeg met Koreanen zingt of kakelt er tussen door. We zijn weer in een stad, naast alle natuur altijd heerlijk.
We bezoeken de Namdaemun Market, maar die is rommelig en vol Aziatische kitsch. We kopen er natuurlijk wel maskers voor onze keukenmuur. Een prachtige zwart gespikkelde en een kleine witte, deze maskers worden nog steeds gebruikt in Korea bij dansfeesten. Na een uurtje zijn we wel uitgekeken op de markt en gaan naar Leeum Samsung Museum of Art. Het Leeum museum is waanzinnig mooi, het stond hoog op onze verlanglijst, ook de Nederlandse architect Rem Koolhaas heeft hier een deel gebouwd. We gaan voor het prachtige gebouw en de wereldberoemde Spider van Louise Bourgeois en binnen hangen een echte Warhol en een echte Gilbert en George en ook nog werk van Willem de Kooning. Gilbert en George, een Engels-Italiaans kunsternaarsduo, ze maken grote fotowerken achter glas. Het zijn twee mannen in maatkostuums, ze zijn de wegbereiders geweest voor de performance-kunst.
In Suwon (50 km van Seoul) gaan we naar de Korean Folk Village, prachtig, een soort openlucht museum, maar het verschil is dat het hier ligt in een park met veel bomen en bloemen. Ook bezoeken we in Suwon nog Hwaseong Fortress en Hwaseong Haenggung (paleis in Suwon)
Morgen reizen we terug naar Nederland, ons Korea avontuur zit erop. Zuid-Korea was een mooie droom die vier weken duurde. Zuid-Korea is een land met bijzonder sympathieke mensen, mooie bergen, mistflarden, de grote stad Seoul en waanzinnig lekker eten.
annyeong-hi gyeseyo Korea !
한국 감사와 작별 인사!